1853​

założenie firmy przez Juliusa Blüthnera

Jesienią 1853 Julius Blüthner po zezwoleniu urzędu miasta otwiera w Lipsku swoje przedsiębiorstwo. Po wynajęciu pierwszych pomieszczeń w lipskim Weststadt Julius Blüthner wraz z trzema gorliwie pracującymi stolarzami - czeladnikami rozpoczął budowę pierwszych instrumentów. Założyciel pracował z wielkim zapałem niejednokrotnie odmawiając sobie snu. Gdy jego ludzie przychodzili rano o godzinie 6.00 do pracy, on już od 2 godzin opracowywał nowe modele, potem zaś często pozostawał w zakładzie do godziny 10 czy 11 w nocy. Efektem tak intensywnej pracy w pierwszym roku było wytworzenie 10 fortepianów i dwóch fortepianów stołowych. Historia sprzedaży pierwszego fortepianu utkwiła Juliusowi Blüthnerowi mocno w pamięci. Profesor Weber z Lipska miał za zadanie kupić jakiś dobry fortepian. W okolicach Wielkanocy 1854 miała miejsce rozstrzygająca konfrontacja, podczas której zakład Juliusa Blüthnera wyróżnił się na tle innych i został wybrany. 
Vertical Divider

1854

pierwsze stylowe instrumenty

Już w krótkim czasie od założenia zakładu Julius Blüthner eksponował swoje instrumenty w szerokim zakresie. Klientom miała być oferowana możliwie szeroka paleta instrumentów . Uznanie i zachwyt odwiedzających wzbudzały zarówno mozolnie wykończone instrumenty stylowe jak i duże instrumenty koncertowe. 
Produkowane instrumenty ozdabiano intarsjami ze szlachetnych gatunków drzew, czy masy perłowej oraz licznymi pozłacanymi ornamentami.
Vertical Divider

1862

targi w Merseburgu

Uczestnictwo młodego Juliusa Blüthnera w jego pierwszych targach w Merseburgu było początkiem drogi zmierzającej do ukierunkowania firmy na realizację wielkich zadań o międzynarodowym rozmachu. Pierwsze nagrody ze znaczących wystaw są do dzisiaj jeszcze uwidaczniane na płytach rezonansowych każdego Blüthnera. Nadane Juliusowi Blüthnerowi tytuły nadwornego dostawcy przez królową angielską Wiktorię, cara Mikołaja II, króla duńskiego, cesarza Niemiec, sułtana tureckiego i oczywiście króla Saksonii podkreślają zamiłowanie elit do instrumentów Blüthnera.
Vertical Divider

1872

opatentowanie systemu alikwotowego

Julius Blüthner pracował nad różnymi układami strun, chcąc polepszyć właściwości brzmieniowe swoich instrumentów. Jeszcze będąc w Hölling i Spangenberg eksperymentował nad instrumentem mającym naciąg strun po obydwu stronach. Ostatecznie opracował on, a następnie w roku 1872 opatentował, system alikwotowy. Inspiracją dla tego wynalazku był układ strun podpatrzony w violi d’amore. Istotą nowego systemu było dodanie każdemu chórowi w dyszkancie dodatkowej czwartej struny. Nie wybrzmiewa ona bezpośrednio pod wpływem uderzenia młotka, lecz poprzez przejęcie drgań strun chóru do którego jest przyporządkowana.
Vertical Divider

1876

pierwsze przedstawicielstwo w Anglii

Pierwsze przedstawicielstwo założono już w roku 1876 w Londynie. Kupowało ono instrumenty nie tylko na potrzeby rynku wewnętrznego, ale także dla ich wysyłki do zamorskich kolonii. Powiązania z przedstawicielstwem angielskim istnieją do dnia dzisiejszego, aczkolwiek w obecnej chwili nadawany jest im nowy kształt. Stale wzrastający popyt na instrumenty Blüthnera wymagał ciągłego rozszerzania zaplecza produkcyjnego. 
W 1876 zakończył się kolejny okres rozbudowy firmy. 
W wielu artykułach prasowych Blüthner wymieniał dumnie liczbę maszyn pracujących w zakładzie. W czasach postępu technicznego najlepszym argumentem przy sprzedaży było wskazanie na udział pracy maszyn w procesie produkcji instrumentów. To było dla danego zakładu miarą nadążania za postępem.
Centralna maszyna parowa poprzez pasy transmisyjne napędzała wszystkie maszyny do obróbki drewna. Istniały bardzo szczegółowe przepisy mające za cel zapewnienie bezpieczeństwa pracy.
Vertical Divider

1890

tartak w Leutzsch

Zdjęcie ukazuje wnętrze tartaku w Leutzsch po zakończeniu rozbudowy. Była ona konieczna ze względu na wzrastające zapotrzebowanie na instrumenty manufaktury Blüthnera. Nowoczesne maszyny zasilane z nowo wybudowanej siłowni parowej pozwoliły na obróbkę większej ilości drewna. Wraz z rozbudową powiększono o 30 % powierzchnię magazynu i pomieszczeń do suszenia drewna. Szczególnie odbiorcy z regionów w Ameryce Południowej domagali się zwiększenia dostaw instrumentów Blüthnera. Również i w koloniach Korony Brytyjskiej południowo-wschodniej Azji wzrastało zapotrzebowanie na te instrumenty. 
Ówczesna ekspansja na rynki Świata jak również stała rozbudowa fabryki przyczyniły się do tego, iż Blüthner stał się najbardziej znaczącą manufakturą produkującą fortepiany i pianina w Europie. Trudno byłoby w tym okresie znaleźć taką metropolię na świecie, w której nie znajdowałyby się instrumenty marki Blüthner. Niezależnie od tego, czy było to Buenos Aires, Manila, Bombaj, Bangkok, wszędzie instrumenty Blüthnera zdobywały uznanie. Do dziś się to nie zmieniło.
Vertical Divider

1899

oryginalny rachunek

Zachował się oryginalny rachunek z roku 1899 wystawiony osobiście przez Juliusa Blüthnera. Imponujący nagłówek ukazuje liczne odznaczenia, którymi została uhonorowana manufaktura. Ozdobą są liczne pierwsze nagrody zdobyte na międzynarodowych wystawach: 1855 Merseburg, 1867 Paryż, 1867 Chemnitz, 1880 Cassel, 1873 Wiedeń, 1876 Filadelfia, 1878 Puebla, 1880 Sydney, 1881 Melbourne, 1883 Amsterdam, 1889 Melbourne, 1894 Antwerpia, 1897 Gwatemala, 1897 Lipsk. 
Julius Blüthner często nie odmawiał sobie osobistego wystawiania rachunków. Mają one dziś wielką wartość dla kolekcjonerów. W tym konkretnym przypadku chodziło o fortepian Blüthnera model A4 wyposażony w systemem alikwotowy przeznaczony dla chóru chłopięcego gminy kościoła ewangelickiego w Lipsku. Sprzedany został za 4.310 marek. Julius Blüthner własnoręcznie odnotował zgodność wpływu pieniędzy.
Vertical Divider

1903

jubileusz 50-lecia

Jubileusz 50-lecia był uroczyście obchodzony. Z tej okazji wydano pismo jubileuszowe, które dziś jest białym krukiem. Do tego momentu wytworzonych zostało 50 000 instrumentów Blüthnera.
Vertical Divider

1910

Robert, Bruno i Max Blüthner

Surowy ojciec ucząc swoich synów dbał o to, aby poznali oni od podszewki tajniki prowadzenia firmy. Robert Blüthner , zgodnie ze swoimi zdolnościami, przejął prowadzenie spraw handlowych firmy zaraz po zakończeniu studiów i otrzymaniu w 1904 roku dyplomu doktora nauk prawniczych. Bruno i Max Blüthner przeszli wszystkie etapy i działy budowy fortepianów i pianin. Jeden z nich – Bruno – wysłany został przez Juliusa Blüthnera najpierw do Anglii, do słynnej manufaktury Broadwood, a następnie do USA do firmy Chickering, aby mógł on tam zdobyć kolejne doświadczenia. W roku 1910 jego umiejętności były na tyle wystarczające, aby można było mu przekazać prowadzenia działu produkcji. Max Blüthner troszczył się wyłącznie o rozwój konstrukcji fortepianu koncertowego. Synowie Juliusa Blüthnera odziedziczyli po ojcu jego charakter nacechowany stałym dążeniem do perfekcji. Wyrośli oni w świadomości, iż instrumenty należy stale ulepszać. Dzięki temu wszystkiemu zakład przez nich przejęty prowadzony był na najwyższym poziomie. Jakość instrumentów Blüthnera stała się wyznacznikiem dla całej generacji budowniczych fortepianów.
Vertical Divider

1928

75-lecie istnienia firmy

Nawet jak na ówczesne czasy był to jubileusz skupiający powszechną uwagę. Obchody uświetnione zostały wydaniem gazety okolicznościowej oraz stworzeniem jubileuszowego modelu fortepianu. Blüthner w ciągu tych 75 lat zagościł na wszystkich kontynentach. Na każdej scenie koncertowej chętnie widziano instrument tej marki. Blüthner stał się symbolem kultury muzycznej hołdującej najwyższym wymaganiom i pięknu szlachetnego dźwięku w instrumencie. Może było to właśnie to, co skłoniło Piotra Czajkowskiego do napisania: „Blüthner – to pełnia. Liryzm dźwięku porównywalny z ludzkim głosem musi do głębi inspirować każdego kompozytora. Blüthner jest piórem mojej twórczości”. 
Z okazji jubileuszu zbudowany został szczególnie piękny fortepian koncertowy. Upiększony był on złotymi ozdobami, intarsjami jak również posiadał ozdobną ramę powleczoną złotem. Fortepian ten sprzedany został sułtanowi Birmy.
Vertical Divider

1929

Blüthner Freund - pierwsze czasopismo

To bardzo lubiane i uznawane na równi przez miłośników muzyki jak i zwolenników marki Blüthner czasopismo ukazywało się w nierównych odstępach czasu. Obszerne doniesienia o aktualnościach z życia koncertowego były celem starań redakcji w równym stopniu jak i informowanie o nowościach z fabryki Blüthnera. Publikację tą wzbogacały relacje z podróży Roberta Blüthnera w odległy świat Ameryki Południowej, czy z tournee koncertowych słynnych artystów.
Jeden z nich – Aleksander Borowski- donosił o swoich przeżyciach z koncertu w Medanie (Sumatra). Przed koncertem, po jednej z codziennych ulew, zastał on Blüthnera w złym stanie, nie na tyle jednak, aby nie można było podjąć środków zaradczych. Technikowi udało się na miejscu w miarę szybko doprowadzić instrument do akceptowalnego stanu. Ostatecznie koncert odbył się z 30 minutowym opóźnieniem i był bardzo udany. Opóźnienie, jak pisał wirtuoz, nie wpłynęło negatywnie na nastrój u licznie zgromadzonej publiczności.
Vertical Divider

1932

sterowiec Hindenburg

Firma Blüthner, ciesząca się opinią wytwórcy nowoczesnego, chętnie podejmującego innowacje i wyzwania, otrzymała w 1932 zamówienie od niemieckiej admiralicji na wykonanie szczególnie lekkiego fortepianu dla sterowca Hindenburg. W 1936 pierwszy Blüthner pokonał Atlantyk drogą powietrzną. Dodatkowo po raz pierwszy transmitowano z powietrza koncert wykonywany na fortepianie. Przekaz z koncertu transmitowano na żywo poprzez 63 stacje radiowe całego świata. Była to sensacja. Chcąc zaoszczędzić na ciężarze wykonano główną konstrukcję instrumentu z lekkiego aluminium. Powleczona była ona pergaminem naturalnym, dzięki czemu instrument ten był prawie nie do odróżnienia od zwyczajnego fortepianu. Kręgi fachowców zadziwiała szczególnie jakość dźwięku tego prototypu. Nie doszło do produkcji seryjnej, gdyż wypełnione wodorem sterowce okazały się być nieodpowiednie i zaprzestano ich wytwarzania.
Vertical Divider

1945

odbudowanie fabryki

Po wojnie wielu przyjaciół i klientów wspierało rodzinę w decyzji odbudowania fabryki. Wreszcie w roku 1948, po długim oczekiwaniu, mogli oni nabyć pierwsze instrumenty. Możliwości wpływu rodziny Blüthner na zarządzanie zakładem były mocno ograniczone najpierw z powodu rosyjskiej okupacji a potem w wyniku powszechnej nacjonalizacji przez reżim komunistyczny. 
Dr Rudolf Blüthner-Haesller sądził, że dyktatura komunistyczna już wówczas zmierzała ku swojemu końcowi mówiąc: „nie myślcie o komunistach, ci za 2-3 lata doprowadzą gospodarkę do ruiny, a potem pójdzie wszystko po staremu”. Rzeczywiście należy mu przyznać rację, tyle że niestety pomylił się on w szacunkach czasowych o jakieś 40 lat.
Vertical Divider

1953

jubileusz 100-lecia

Przezwyciężony został już trudny początek i produkcja instrumentów unormowała się. Olbrzymi popyt na instrumenty dalece przekraczał ówczesne możliwości produkcyjne. Wiele było powodów do świętowania. Liczni gratulujący słali pozdrowienia i wyrazy szacunku. Wśród nich znalazło się wielu cenionych pianistów, kompozytorów i dyrygentów, jak również wysoko postawionych osobistości kultury i życia publicznego. Igor Markevitsch, naczelny dyrygent filharmonii paryskiej napisał: „Instrumenty Blüthnera odznaczają się jakością, jaką rzadko można dziś spotkać...” Dyrygent lipskiego Gewandhausu – Franz Konwitschny – pozdrawiając napisał: „Artyści wszystkich krajów wiedzą, co zawdzięczają fortepianowi Blüthnera, jego wybrali na swego stałego towarzysza…”
Vertical Divider

1966

Ingbert Blüthner-Haessler

W 1966 młody jeszcze budowniczy fortepianów i prawnuk założyciela firmy Juliusa Blüthnera - Ingbert Blüthner-Haessler przejmuje kierownictwo nad przedsiębiorstwem. Na nim spoczęła troska o to, aby w dalszym ciągu odrabiać straty z okresu wojny i pozostając wiernym zasadzie filozofii Blüthnera „jakość stoi ponad wszystkim” dalej polepszać wizerunek firmy na rynkach Świata. Ingbertowi Blüthnerowi przedsiębiorstwo zawdzięcza to, że do dnia dzisiejszego istnieje ono w dalszym ciągu jako firma rodzinna.
Vertical Divider

1967

fortepian Wilhelma Kempff

Niezapomniany Wilhelm Kempff był ceniony jako jeden z największych wirtuozów swej epoki. Także i on, podobnie jak i wielu innych słynnych pianistów, należał do miłośników instrumentów Blüthnera. O swoim instrumencie napisał on: „nazwa Blüthner jest na świecie symbolem. Piękne brzmienie mojego Blüthnera jest nieskazitelne, mechanika jest wyśmienita… mój Blüthner, który szczególnie dla pianisty jest kwintesencją doskonałości.”
Vertical Divider

1970

rozbudowa

Przezwyciężony został już trudny początek i produkcja instrumentów unormowała się. Olbrzymi popyt na instrumenty dalece przekraczał ówczesne możliwości produkcyjne. Już wówczas klienci czekali cierpliwie na określone modele przeszło 3 lata. Produkcja była wyprzedana na wiele lat do przodu. 
Z tego powodu postanowiono wybudować nową halę. Uroczystego jej poświęcenia dokonano w 1972 roku. Do dyspozycji pracowników oddano nowoczesne pomieszczenia produkcyjne wyposażone w wówczas najnowocześniejsze lakiernie natryskowe i wyciągi.
Vertical Divider

1981

złoto - po raz piąty

Wiele modeli było w przeszłości dekorowanych na targach najwyższym odznaczeniem- złotym medalem. Szczególnie wartościowym było odznaczenie złotym medalem nowego fortepianu koncertowego w roku 1981. Nadaniu tej nagrody towarzyszył uroczysty koncert, podczas którego nowy okręt flagowy Blüthnera zdał swój chrzest bojowy z najlepszą oceną. „Drugi koncert fortepianowy Czajkowskiego – prawdziwe arcydzieło na mistrzu wśród fortepianów” zwierzył się jeden z krytyków po koncercie.
Vertical Divider

1989

upadek muru i zmiany gospodarcze

Wraz z upadkiem muru otworzyły się nowe perspektywy po wielu latach ograniczeń w możliwościach działania na zasadach rynkowych. Pomimo konieczności rozwiązania problemów związanych z przebudową struktur sprzedaży należało rozwiązać także i wiele innych problemów, wśród których za najpilniejsze w zmieniających się warunkach uznano przejęcie z powrotem przez rodzinę przedsiębiorstwa w całości. Ingbert Blüthner-Haessler, który przez wiele lat kierował przedsiębiorstwem, przejął z powrotem odebraną kiedyś część firmy i przeprowadził ją przez rafy pierwszych lat po przemianach.
Vertical Divider

1990

powrót do dawnej świetności

Podobnie jak kiedyś Julius Blüthner zdobył świat, tak i dziś ponownie stało się to faktem. Ostatecznie odrobione zostały straty z czasu wojny i okresu bezpośrednio po niej. Ten okres w historii firmy wymagał olbrzymiej ilości wyjazdów na wszystkie kontynenty. Odnowione zostały dawne kontakty, nawiązano nowe. Linia kontynuacji dawnych złotych czasów firmy stała się faktem. Dalszym krokiem w rozwoju firmy było założenie w USA i innych krajach własnych przedstawicielstw zajmujących się zbytem instrumentów. Dziś Blüthner ponownie gości we wszystkich częściach Świata. Trudno jest znaleźć metropolię, w której nie znajdowałyby się instrumenty Blüthnera. Zdobyły one sceny koncertowe świata, na których dzięki swym zaletom szybko się zadomowiły i stały się ich wiodącym instrumentem.
Alexander Paley : „Blüthner jest instrumentem, który lubię najbardziej. Uwielbiam jego subtelne zróżnicowanie. On otwiera mi całe spektrum mojej interpretacji i spełnia wszelkie życzenia”.
Vertical Divider